‘Chan’ om ‘Bouta’: lood om oud ijzer
“Het is geen wonder dat het huidig politiek/economisch systeem precies blijft doen waar het voor ontworpen was, namelijk het uitbuiten van eenieder op de plantage Suriname, ongeacht welke opzichters tijdelijk ‘de macht krijgen’.
De les die we zouden moeten leren hieruit is dat de enige oplossing is dat we het huidige systeem, opgelegd en achtergelaten door de kolonisator, in zijn geheel vervangen met een andere manier van samenleven. Blijven stemmen en meedoen in dit systeem is niet alleen immoreel, maar ook zinloos. Telkens weer andere mensen plaatsen op dezelfde posten binnen hetzelfde anti-sociaal systeem van slavernij gaat absoluut niks veranderen op lange termijn. Integendeel gaan we steeds weer bij elke nieuwe generatie politici te maken krijgen met dezelfde voorspelbare resultaten.” 1
“Dus ongeacht welke politieke partijen winnen bij de komende verkiezingen, zal het volk op de plantage Suriname wederom de grote verliezer blijken te zijn.” 2
De bovenstaande citaten komen uit twee van mijn voorgaande artikelen op Starnieuws, waarvan de laatste precies twee jaren geleden werd gepubliceerd — kort voor de verliezingen van 25 mei 2020.
De bedoeling was om mijn medeslaven op de plantage Suriname te waarschuwen om zich niet weer voor de zoveelste maal beet te laten nemen door te gaan stemmen. Velen hebben dat helaas wel laten gebeuren om verschillende redenen. Een grote groep was verblind door hun haat tegen één man: ‘Bouta’; die moest koste wat het kost weg. Echter kregen ze ‘Chan’ daarvoor in de plaats die in verschillende opzichten zelfs erger is dan ‘Bouta’. Beslissingen nemen op basis van angst of haat is nooit een goed idee, blijkt weer eens. Een grote groep dacht ook ‘slim’ te zijn, maar helaas, stemmen doe je altijd vanuit onwetendheid (oftewel ‘dom’). Het resultaat spreekt voor zich.
‘Slim’ stemmers zijn niet amused
We zijn er nu erger aan toe; ook dat was voorspelbaar. Zoals Albert J. Nock aan gaf in zijn boek “Our Enemy the State” (1935), bevinden wij ons in “een anti-sociaal en crimineel systeem dat alleen kan worden bestuurd door mensen die, gegeven de aard van dit systeem, het beste geschikt zijn daarvoor,” namelijk, sociopaten en psychopaten. Op den duur zullen steeds grotere sociopaten en psychopaten aan de macht komen binnen dit systeem. Dat is ook duidelijk gebleken.
“Het zijn de slechtsten die regeren,” volgens Tjeerd Andringa (2018), universitair hoofddocent cognitiewetenschap aan de Rijksuniversiteit Groningen. Om hiervan af te komen is volgens Andringa een psychologische revolutie nodig. “Mensen moeten leren inzien dat ze zoveel beter af zouden zijn als ze hun lot in eigen hand namen en zich niet langer afhankelijk stelden van incapabele, machtswellustige, of zelfs kwaadaardige autoriteiten. Self-empowerment, burgers die zichzelf in hun kracht zetten, is de sleutel tot een betere wereld.” 3
Individuele soevereiniteit en zelfbeschikking dus, in tegenstelling tot heersers en machthebbers die vanuit de roverheid lijding geven. Zo kwam J.R.R. Tolkien, auteur van de populaire boekenserie “The Lord of the Rings,” ook tot de conclusie dat “de baas spelen over andere mensen de meest ongepaste taak is voor iedere mens. Niet één op een miljoen is er geschikt voor, en het minst van allen diegenen die de gelegenheid daarvoor zoeken.” Met andere woorden zijn politici, activisten en anderen, die de gelegenheid zoeken om aan de macht te komen en te heersen over anderen, de minst geschikte personen daarvoor. Dat ze hetgeen waar ze naar streven tegenwoordig ‘regeerverantwoordelijkheid’ noemen, maakt het niet minder immoreel en verwerpelijk.
Vooral in het huidig anti-sociaal systeem van slavernij is het uiterst krankzinnig om, door te stemmen, de macht over je eigen leven uit handen te geven en toe te vertrouwen aan zogenaamde ‘vertegenwoordigers’. Dat je belangen uiteindelijk niet of heel slecht behartigd worden blijkt telkens weer. Door een onderzoek gedaan aan de universiteit van Leiden door Wimar Bolhuis is “wetenschappelijk bewezen dat verkiezingsbeloften als sneeuw voor de zon verdampen” na de verliezingen. “Van de gouden bergen die de burger in verkiezingstijd steevast worden beloofd, blijft na de stembusgang weinig over; […] andere belangen krijgen een prominentere rol,” concludeerde Bolhuis (2018). 4
Wereldwijd blijkt al honderden jaren hetzelfde. Dat is duidelijk voor eenieder die de geschiedenis objectief bestudeert, en vooral ook de afgelopen 80 jaren op de plantage Suriname. Hier zouden we geen wetenschappelijk bewijs voor nodig moeten hebben; we zouden het al moeten weten uit eigen ervaring. Hoeveel langer, en hoeveel meer willen we gezamenlijk blijven lijden alvorens we wijzer worden?
Comments
There’s one response. Follow any responses to this post through its comments RSS feed. You can leave a response, or trackback from your own site.